Anastasia Tsigkou

Αναστασία Τσίγκου

Hedda Gabler is an Ibsen heroine who is ironic, indifferent, cold, persistent, critical, dissatisfied, offensive but at the same time overly repressed and vulnerable to the choices that 19th-century society and herself impose on herself.

This scenographic proposal captures a space where the dominant elements are the sense of abandonment, worn wood, anxiety and anticipation. In her quest to conquer the space and the people around her, the protagonist places luxury objects such as the chandelier and wallpaper on the walls in the frayed and aged living room.

A crucial part of the setting is the transparent wall and the room in the background with her favorite piano, in which Hedda finds refuge as only there she allows her to reveal her true feelings.

Η Έντα Γκάμπλερ είναι μια ηρωίδα του Ίψεν ειρωνική, αδιάφορη, ψυχρή, επίμονη, επικριτική, ανικανοποίητη, προσβλητική αλλά ταυτόχρονα υπερβολικά καταπιεσμένη και ευάλωτη με τις επιλογές που η κοινωνία του 19ου αιώνα και η ίδια επιβάλλουν στον εαυτό της.

Η σκηνογραφική αυτή πρόταση αποτυπώνει έναν χώρο όπου κυρίαρχα στοιχεία είναι η αίσθηση της εγκατάλειψης, το φθαρμένο ξύλο, η αγωνία και η προσμονή. Στην προσπάθειά της να κατακτήσει το χώρο και τους ανθρώπους γύρω της, η πρωταγωνίστρια τοποθετεί στο ξεφτισμένο και παλαιωμένο σαλόνι πολυτελή αντικείμενα, όπως ο πολυέλαιος και οι ταπετσαρίες στους τοίχους.

Κρίσιμο μέρος του σκηνικού αποτελεί ο διάφανος τοίχος και το δωμάτιο στο βάθος με το αγαπημένο της πιάνο, μέσα στο οποίο η Έντα βρίσκει καταφύγιο καθώς μόνο εκεί της επιτρέπει να αποκαλύψει τα πραγματικά της συναισθήματα.

Το σύνολο των παραπάνω στοιχείων καθώς και η ίδια η γεωμετρία του θεάτρου με τα έντονα κατακόρυφα στοιχεία που θυμίζουν κάγκελα, συνθέτουν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, μια φυλακή που δημιούργησε η ίδια, απ' την οποία αδυνατεί να ξεφύγει και τελικά αυτοκτονεί.