Emmanouela Lioudaki

Εμμανουέλα Λιουδάκη

project:
“The House of Bernanda Alba” by Federico Garcia Lorca

project:
“Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα ” του Federico Garcia Lorca

Federico García Lorca

The trip to Federico García Lorca's work, <The House of Bernarda Alba>, was explosive in every way. An ode to the matriarchal society of the andalusian province of 1936, this is an exclusively female work, on the subject of the destructive despotism of the mother over her five daughters, emerging as a symbol of feminism and at the same time submission to social and moral imperatives. Based on contrasts and dipoles, the senses are stimulated in every scene, with intense musicality, movement, smells, tastes, textures. The sketching of the complete characters and the dynamic relationships between them, the atmosphere of the andalusian house and the spanish culture, formed the starting point of research for the scenographic composition, using flamenco and surrealist art as a vehicle. The stage sometimes turns into a bullring, sometimes into a strategic chessboard and sometimes into a garden of emotions, where soil, red color and shadows are the protagonists . . .

Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα

Federico García Lorca

Το ταξίδι στο έργο του Federico García Lorca, «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», υπήρξε εκρηκτικό από κάθε άποψη. Ωδή στη μητριαρχική κοινωνία της ανδαλουσιανής επαρχίας του 1936, πρόκειται για έργο αποκλειστικά γυναικείο, με θέμα την καταστροφική δεσποτεία της μάνας στις πέντε κόρες της, αναδεικνύεται σε σύμβολο φεμινισμού και ταυτόχρονα υποταγής στις κοινωνικές και ηθικές επιταγές. Βασισμένο σε αντιθέσεις και δίπολα, οι αισθήσεις διεγείρονται σε κάθε σκηνή, με έντονη μουσικότητα, κίνηση, μυρωδιές, γεύσεις, υφές. Η σκιαγράφηση των ολοκληρωμένων χαρακτήρων και οι δυναμικές μεταξύ τους σχέσεις, η ατμόσφαιρα του ανδαλουσιανού σπιτιού και η ισπανική κουλτούρα, αποτέλεσαν αφετηρία έρευνας για τη σκηνογραφική σύνθεση, με όχημα το φλαμένκο και τη σουρεαλιστική τέχνη. Η σκηνή μετατρέπεται άλλοτε σε αρένα ταυρομαχίας, άλλοτε σε σκακιέρα στρατηγικής και άλλοτε σε κήπο συναισθημάτων, όπου το χώμα, το κόκκινο χρώμα και οι σκιές, πρωταγωνιστούν . . .